Vinnuferð Hvammsvíkurnefndar 29.03.08

Á myndinni sjáum við aðstöðu Snarfara í  Hvammsvík, að sumarlagi. Myndin er tekin á Hvammsvíkurhátíð Snarfara 2007.

Fremst á myndini er stýrimaðurinn á GOLU RE 945.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hafliði og Árni, helvíti sperrtir að loknu verki.

 

 

 

 

 

 

 

Steini og Hafliði með rafstöðina. Ekkert er meira gefandi en ganga í verk með svona dugnaðarforkum. Allir ganga í verkið að afli, áður en við vitum af er öllu lokið.

 

 

 

 

 

 

Við gengum frá keðjum, settum sterkari en áður. Nú hangir bryggjan í hvaða veðri sem er, þar til endinn slitnar af.

 

 

 

 

 

 

Hér er komið að Hákarlinum hjá Hafliða. Allir gerðum við honum góð skil. Við Steinu renndum honum niður með bjór og Brennivíni, Hafliði með vindinum, Hafliði keyrði heim. Í minni sveit var það þannig, sá sem var svo fullur að hann gat ekki sungið, keyrði. Einhver breyting hefur orðið á, með aukini umferð.

 

 

 

 

Okkar kæri vinur Árni Bjarnason skipstjóri á Dýra, á Hvammsvíkurhátíð 2007.

Fræðslufundur skemmtibátaeigenda í félagsheimili Snarfara.

Í gærkvöldi var fræðslufundur varðandi skoðunarreglur skemmtibáta, fyrirlesari var Stefán Sthepenssen skipaeftirlitsmaður hjá Frumherja. Fundurinn var mjög vel sóttur og gagnlegur. Töluverðar breytingar eru frá því sem var áður, sumt til bóta, annað verra, eins og gengur. Handbókin er nokkuð góð, en ekki samræmi gagnvart reglugerð í öllum tilfellum.

Feld er niður krafa um að hafa í skemmtibátum bruna og sjóviðvörunarkerfi. Það tel ég vera afturför, er víst í samræmi við norrænar reglur og báta sem eru CE vottaðir. CE vottun er heilög og ósnertanleg. Nú þarf einungis fast slökkvikerfi í báta sem eru CE vottaðir og eru 15 m. eða styttri, með innanborðs bensínvél, eða innanborðs díselvél 120 kW. eða stærri. Eldri bátar, sem ekki eru CE merktir og búnir innanborðs bensínvélum skulu búnir föstu slökkvikerfi í vélarrúmi, aðrir ekki. Síðan til að flækja málið eiga CE vottaðir bátar að hafa fast slökkvikerfi, sé það tekið fram í handbók sem fylgir bátnum. Það getur verið misjafnt á milli báta tegunda, en í samræmi við það sem bátaframleiðandinn gaf upp þegar hann fékk vottun. Sem sagt, varla hægt að flækja þetta mikið meira. Ég er ekki með þessu að deila á Siglingastofnun, það verða allir að lúta í jörð fyrir CE guðinum, meira að segja Siglingastofnun Íslands.

Samkvæmt þessum reglum þarf ekki að vera fast slökkvikerfi í mínum bát lengur. Samt  krafði Siglingastofnun mig um teikningar af nýju kerfi sem ég setti í bátinn í vetur. Stofnunin vissi af þessu brölti vegna þess að ég varð að taka Halon kerfið úr og tilkynnti það, samkvæmt reglum, Siglingastofnun Íslands. Halon slökkvikerfi er það besta sem hægt er að fá, en Halon er ósoneyðandi efni. Ekki spyrja mig hvernig efni sem er lokað inni í loftþéttum kút, getur verið skaðlegt ósonlaginu. Teikningarnar fengu þeir að sjálfsögðu og gær voru samþykktar. Allt unnið samkvæmt eldri reglum, eins og ég ætla að hafa það í mínum bát. Svo virðist sem ekki viti það allir á Siglingastofnum í hvaða ógöngur þetta er komið.

Í eldri reglum var þetta einfaldara, allir skemmtibátar yfir 6 m. voru búnir brunaviðvörunarkerfi og yfir 8 m. voru búnir brunaviðvörunarkerfi, sjóviðvörunarkerfi og föstu slökkvikerfi í vélarrúmi. Ég vona bara að menn haldi sig við eldri regluna, að sjálfsögðu er það ekki bannað. Hver vill vera að flækjast út á sjó á plastbát sem getur fuðrað upp eins og hálmdýna, hafandi þessa hluti ekki í lagi.

Samkvæmt nýu samnorrænu reglunum eiga að vera dagmerki um borð, merkið á að vera uppi þegar legið er við ankeri. Á vélbátum á þetta merki að vera svört kúla. Þessi kúla er hvergi til sölu á íslandi. Einhver fundarmanna vissi af svona kúlu á byggðasafni einhverstaðar suður með sjó. Kúlan er að sjálfsögðu ekki til sölu, frekar en aðrir munir á safninu. Ég er með svarta fötu um borð, læt hana duga. Verst að það er ekki mastur á bátnum. Ég verð þá að setja fötuna á krókstjaka og binda við rekkverkið. Óneitanlega minnir búnaðurinn þá á niðstöng, en hvað gerir maður ekki fyrir CE guðinn.

Allir bátar með haffæri til strand og eða úthafsiglinga skulu hafa radarspegil um borð. Gildir þá einu hvort báturinn er smíðaður úr tré, plasti, járni, eða áli, eða hvað mikið af járni er uppi á stýrishúsinu á bátnum, til dæmis járnbogi sem heldur uppi loftnetum og radar. Radarspegill eru járnplötur sem raðað er saman og eru á stærð við fótbolta. Bátar sem hafa takmarkað farsvið, oftast litlit bátar allir úr plasti þurfa ekki radarspegil. CE guðinn hlýtur að geta útskýrt hvers vegna er allt í lagi að keyra þá niður í þoku, þessir litlu bátar eru í mestri hættu hvað það varðar.

Nú er farið að framleiða björgunarbáta sem eru pakkaðir inn í loftþéttar umbúðir. Ég er að fá einn þannig, nýjan frá Víking. Framleiðandinn ábyrgist að ekki þurfi að skoða bátinn aftur fyrr en eftir þrjú ár og þá aftur eftir þrjú. Siglingastofnun samþykir það fyrir sitt leyti, en Viking á Íslandi ekki. Hér skulu þeir skoðaðir á tveggja ára fresti.  Ástæðan eru sjóveikispillur í bátunum, sem eru seldir til Íslands, trúlega samkvæmt kröfu frá Siglingastofnun. Þar situr málið fast, pillurnar endast ekki nema í tvö ár, blys og allur annar búnaður í bátnum dugar í þrjú ár. Hver skoðun kostar rúmar 60.000,- kr. Ef skoðað er samkvæmt því sem framleiðandinn leggur til, á þriggja ára fresti sparast 10.000,-kr. á ári í 6 ár, það munar um minna. Þessar pillur eru leifar frá því að menn voru að lenda í því að dvelja í björgunarbát í marga sólarhringa. Þá er mikilvægt að menn séu ekki að kasta mikið upp, til að spara vatnið. Nú orðið er þessi tími talinn í klukkustundum, spurning hvort ekki má sleppa pillunum.

Nú gæti einhver haldið að ekki þurfi neinar sérstakar reglur um þessa hluti, menn hljóti að vilja hafa allt í lagi, sem varðar eigið öryggi og fjölskyldunnar. Það eru skráðir 700 skemmtibátar á íslandi, af þeim voru 630 ekki með haffæri á síðasta ári. Ég er alveg viss um það, að ég er ekki sá eini sem efast um að þar hafi allir hlutir verið í lagi um borð. Mesta púðrið hefur farið hjá Siglingastofnun í það að hamast á okkur, þessum 70 sem erum með haffæri, hinir eru látnir í friði. Þessir höfðingjar eru velkomnir um borð í Golu hvenær sem er, eins og hingað til.

Ég var í sambandi við Siglingastofnun í morgun. Mér var sagt að verið væri að vinna í þessum reglum og handbók. Ég skora á stjórnir allra félaga skemmtibátaeiganda, hvar sem er á landinu, að reyna að komast með puttana á milli meðan málið er opið. Eftir samtal mitt við stofnunina í morgun hef ég fulla trú á því að vel verð tekið á móti þeim og hlustað á öll rök í málinu.

 

 

 

Réttindi skipstjóra á skemmtibátum og haffæri bátana.

Loksins er það komið á hreint varðandi réttindi skipstjóra skemmtibáta. það hefur því miður verið á reiki. Siglingastofnum hefur sagt að ekki þurfi réttindi, en Landhelgisgæslan hefur krafist réttinda. þetta hefur skapað óvissu varðandi tryggingar. Tryggingafélögin hafa krafist þess að skemmtibátur sem eru tryggðir hafi haffæri og skipstjórinn hafi "tilskilinn réttindi", sem engin vissi hver voru.

Frá síðustu áramótum má engin vera skipstjóri á skemmtibát 6 m. eða lengri, nema hann hafi í það minnsta réttindi til að mega stjórna skemmtibát. Sömu réttinda er krafist á bát styttri en 6 m. ef vélin er stærri en 55 kW. Allri óvissu hefur því verið eitt. Nú eiga allir að geta verið með sitt á hreinu varðandi réttindi.

Annað hagsmunamál skemmtibátaeigenda hefur verið lagað. Nú eru komnar sér reglur varðandi útbúnað skemmtibáta til að þeir fái haffæri. Áður giltu sömu reglur og gilda um fiskibáta, eða trillur. Til viðbótar við það að reglur hafa verið rýmkaðar önnumst við nú sjálfir skoðunina, það eitt sparar okkur rúm tuttugu þúsund á ári. fjórða hvert ár á skoðunarstofa að annast skoðunina.

Útbúin hafa verði sérstök skoðunarblöð sem á að fylla út og senda Siglingastofnun, sem gefur þá út haffæri fyrir viðkomandi bát.  Auðvitað er þetta ekki fullkomið, en þar sem komnar eru sér reglur fyrir skemmtibáta ætti að vera auðveldara að sníða af galla.

Samkvæmt reglunum eiga skemmtibátar að vera búnir föstu slökkvikerfi. En ég get ekki séð að þeir eigi að vera búnir brunaviðvörunarkerfi, eða sjóaðvörun. Þetta hljóta að vera mistök.

Ég gef ekkert fyrir þetta vesen sem krafist er varðandi stillingu á kompás. Þessir kompásar eru yfirleitt ekki stilltir, heldur búin til leiðréttingartafla. Flestir bátar eru búnir G.P.S. tæki, í honum er áttarviti.  Flestir bera þetta saman á siglingu og vita nokkurn veginn hvað segulkompásinn er réttur. Planandi báta "svansa" líka það mikið á stefnunni, að skekkja í kompás upp á eitt strik breytir þar litlu. þeir bátar sem eru með haffæri til strand og úthafsiglinga eiga þar að auki að hafa miðunarkompás, gamla skátann. Menn ættu því að geta bjargað sér til lands, kunni þeir að nota kort og kompás.

Nú finnst mér, þegar óvissuþáttum varðandi réttindamál hefur verið eytt, að klúbburinn okkar Snarfari eigi að gera þá kröfu að ekki séu aðrir bátar með hafnaraðstöðu hjá okkur en þeir sem eru með haffæri, tryggingar í lagi og ekki stjórni aðrir bátnum í höfninni en sá sem hefur til þess réttindi.

Allur matur úr sjó er lostæti.

Í kvöld borðum við svartfugl. Þó ég segi sjálfur frá og sé ekki vanur að hæla mér, er ég snillingur í að elda allt sjókjöt.

Nú marineraði ég fuglinn í sólarhring í karry, pipar, salt og olíu. það er best að vera nokkuð frakkur, bara loka augunum og láta kryddið vaða. Ég er ekki lærður kokkur, er norður Þingeyingur, montið hjálpar.

Snögg steikið fuglinn á pönnu og sjóða í einn tíma, til einn og hálfan.

Gera sósu af soðinu, aðeins að "dassa" með karry, rjóma og rabbarasultu. Þessu er ekki hægt að klúðra. Kartöflurnar voru forsoðnað, mjög létt, síðan hitaða á pönnu í olíu, með einhverju stöffi sem hendi var næst. Ég hafði, smá hvítlauk, sítrónupipar, eitthvað annað sem ég man ekki hvað var, en lyktin af því var góð.

Ég smakka aldrei það sem ég er að elda, treysti á lyktarskynið. Þegar ég svindla á því, bið ég konuna að smakka. Hún er betri kokkur en ég,  mjög kurteis þessi elska.

Á okkar heimili borðum við festar helgar mat úr sjónum, ýmist skotið, eða veitt á færi. Frá Önundi Kristjánssyni frændi mínum á Raufarhöfn höfum við fengið stöku sinnum höfrung sem hann fær í net. Höfrungur er eitt það besta sem fæst úr sjó.

Þeir sem eru ekki vanir svartfugli, eða kunna ekki við "sjóbragði" bendi ég á að reyna að verða sér úti um "netafugl".  Fuglinn kemur í netin þegar verið er að leggja. Þegar hann kemur niður á dýpið "blóðspringur hann inn". Blóðið fer úr kjötinu, í innyflin. Þessi fugl er ekki eins bragðsterkur og að sjálfu leiðir ekki jafn góður fyrir lengra komna. Við skjótum okkar fugl. Nema hvað.

Sætubragð er mjög gott í matseldina. Til dæmis að nota sultu í marineringu og sósu. Að sjálfsögðu eru þá hafðar með sykurhúðaðar kartöflur.

 

 

Að ýmsu þarf að hyggja í Hvammsvík fyrir sumarið.

Hér erum við félagarnir að skála fyrir því þegar við höfðum lokið við að tengja vatn og rafmagn á bryggjuna, í fyrra sumar.

Við fórum í gær til að taka saman efni sem þarf að fara með þegar bryggjan verður standsett og sett á flot. Það þarf að styrkja festingar, skipta um keðjur sem bryggjan er fest með og færa lagnirnar undir dekkið, setja fendera á báðar hliðar og á hornin að framan.

Síðan ætlum við að gera ráðstafanir til þess að auðvelt sé að komast í rafmagn á flötinni fyrir ofan bryggjuna. Margir eiga minni báta, sem ekki er hægt að gista í með alla fjölskylduna. Þeir geta nú verið í Hvammsvík á bátnum og notið þess að sigla um Hvalfjörð, en haft gistaðstöðu með rafmagni og rennandi vatni á flötinni fyrir ofan bryggjuna. það er von okkar að sem flestir Snarfarafélagar nýti sér þessa aðstöðu í sumar.

Þarna horfum við yfir víkina í átt að Hvammshöfða. Þar ætlum við að setja út fleka, líkan þeim sem Snarfari er með á Þerneyjarsundi. Síðan setjum niður þarna niður þrjú örugg ból til að liggja við. 

Hann á það til að rjúka upp með austan átt, ef hún er hvöss er óliggjandi við bryggjuna. Þá er gott að geta farið að flekanum, eða á bólin. Þar er nokkuð gott skjól fyrir austan áttum. Þessar rokur standa sjaldnast lengi.

Hvammsvíkurnefnd lofar þarna betri aðstöðu en nokkurn tíma hefur verið. við ráðum ekki alveg við veðrið, en erum að vinna í málinu. Við lumum á nokkrum góðum ráðum varðandi veðrið, en þau gefum við aðeins á staðnum.

 

Bátasport er orðið að heilsárssporti.

Það er kuldalegt um að líta við höfnina í Snarfara þessa dagana.

Nú færist það í vöxt að menn séu með bátana á floti allt árið. Enda geta komið frábærir dagar til siglinga á veturna. Flestir bátana eru með góða upphitun, þannig að það er heitt og notalegt um borð, þó að kalt sé úti.

Við erum að hugsa um að hafa GOLU á floti næsta vetur.

Það fer að skorta bæði fugl og fisk á heimilinu, þannig að við verðum að setja á flot fljótlega. En GOLA er í húsi núna, svo að við tímum varla að taka hana út fyrr en tíðin skánar aðeins.

Hér er JÓN MAGNÚS ex. GOLA, gamli báturinn minn. Ég keypti bátinn 1999 af Jóni Helga, oft kenndan við Bykó. Jón fékk hann nýjan 1987, báturinn hét ÖRK hjá Jóni. Ég seldi Jóni Jónssyni bátinn vorið 2006 og skýrði hann bátinn JÓN MAGNÚS.

Ég ferðaðist mikið á þessum bát, hér í Faxaflóanum, Breiðafirði, alla vestfirði, Ísafjarðardjúp, Jökulfirði og víkurnar norður að Horni. 

GOLA er hörku fínn sjóbátur, en gat verið hrekkjótt á lensi, ef ekki var borin full virðing fyrir því að lens er hennar veikleiki.

Mín reynsla er sú, að það er alveg sama hvað báturinn er góður, allir eiga þeir sína veiku hlið.