Annar dagur í veðurblíðu í Flatey.

Nú er mánudagur og annar dagur í veðurblíðu. Sunnudagurinn byrjaði með smá brasi með utanborðsmótorinn, sem við notum á slöngubátinn. En það bjargaðist allt saman, smá stillingar þurfti að gera á blöndungnum. Sem var ekkert mál, en tók lengri tíma að finna út hvað væri að.

Við erum ekki með Næðing (slöngubáturinn af Golu) með okkur núna heldur fengum lánaðan minni og þægilegri slöngubát hjá Steina Garðars. Þegar mótorinn af Næðingi er kominn á þennan littla bát er hraðinn svo mikill, að ég veit ekki hvernig það endar. Við á Golu erum ekki vön miklum hraða.

Við sigldum kringum Flatey í gær, með Ellu og Símoni. Það var fín ferð, í góðu veðri. Í dag förum við í land í Flatey.

Þar er veitngarhús, þar sem hægt er að fá sér plokkfisk og rúgbrauð á 6.900 pr. mann og fá færri en vilja slík er ásóknin!

Nebb, við eldum frekar eigin afurð sem kostaði ekkert.

Þetta frystihús var byggt í Flatey, upp úr miðri síðustu öld. Ég held að þar hafi aldrei verið unnin fiskur, og verður trúlega ekki héðan af. Þessi bygging er dæmi um misheppnaða tilraun til að halda plássi í byggð.

Væri ekki virðingarvert að setja kúluna á þetta niðurnýdda hús sem æpir á húsin í Eyjunni. Hús sem flest hafa verið gerð upp og eru hreint augnayndi.

Ofsahræðsla vitglöp, eða raunsæi?

Ég er af kunnugum talin þokkalega skýr á góðum degi, já oft talin  reyða það í þverpokum? ! Þó má ég þola það að undan mér fjarar í orðsins besta skilningi.

.

Hjálögð mynd er ekki af mér en jafningja mínum samkvæmt eigin áliti . Í gær komst ég að því fullkeyptu, hræðslan tók af mér öll völd og það þrátt fyrir rúmlega fimm ára reynslu við Íslandsstrendur í misjöfnum veðrum. Hef sum sé marga fjöruna sopið eins geðslegt og það nú er!

Þegar hræðslan tekur völdin fjarar undan allri rökhugsun og við tekur ástand sem ómögulegt er að lýsa. Átti ég fara með faðirvorið eða biðja til guðs sem ég þekki ekki neitt? Kunni ekki við það, enda ávarpa ég ekki ókunnuga.  Nema vera skildi til að vísa mér til vegar.

Ég vissi hvert ég var að fara, hitt vissi ég ekki hvort ég kæmist þangað svona yfir höfuð. Fína veðurspáin gekk ekki eftir og Gola Re 945 hagaði sér eins og ölóð kerling sem engu tauti er við komandi..Slagandi til og frá og við líka hvort sem okkur líkaði betur eða ver.

Ég hefði viljað skipta við hana. Þegar minnst varði hagaði hún sér eins og kafbátur. 

 Skipberinn leit aftrá annað slagið með samúð í augunum. Á móti fékk hann hatursfullt augnaráð sem sagði: Hvernig í andsko..datt  þér í hug að bjóða mér upp á þetta mann djöf...Engin orðaskipti í fjóra klukkutíma.

Þegar ég vaknaði í morgunn var veðurblíðan slík að ekkert vit var í öðru en að berhátta sig og spenna upp sólhlífina..

 Sem ég gerði, makaði á mig sólarvörn sem ku vera hættulegri en sólin sjálf!

Fékk mér einn, já bara einn kaldan límonaði að hætti Börs og hugsaði um hvað við hefðum það gott íslendingar, alla vega veðurfarslega.  Hann "KU" spá blíðu næstu daga.  ....Ég Hugsaði ekkert um það, að allir vegir að heiman eru vegirnir heim enda minnið farið að gefa sig.

Gola komin í Flatey.

Ingibjörg og Kristján á Súlu komu til Ólafsvíkur um hádegi í dag, laugardag,með viðkomu á Akranesi. Aðspurð fengu þau skíta brælu bróðurpart af leiðinni frá Reykjavík. þau ætla að vera í Ólafsvík til morguns. Þaðan fara þau í Stykkishólm, eða í Flatey.

Ég var að pumpa í slöngubátinn. Ólag var á dælunni, og sá ég ekki annað í stöðunni en rogast með bátinn upp á bensínstöð, til að dæla í hann. Þá kom Kristján með þessa fínu dælu, og kláraði málið. Ég kann Kristjáni mínar bestu þakkir fyrir.

 

 

Við lögðum í hann upp úr hálf tvö. Renndum þegar við komum út á 30 m. dýpi og veiddu fisk sem dugar tvisvar í matinn. Önnur máltíðin verður steiktur fiskur, hin nætursaltað. Ætluðum að taka fugl líka, en vegna geymslupláss verður hann að bíða betri tíma.

Rúmlega fyrri helmingurinn af leiðinni var frábært veður. Síðan brældi hann upp, þvert á allar veðurspár. 8 til 10 m/sek. í trýnið, og straumurinn á móti bárunni. Hund leiðinleg kröpp vindbára. Við voru að staulast þetta á rétt rúmlega fjögurra mílna ferð, samt var það helvítis barningur. Auðvitað hefði ég átt að slá af niður á tvær, þá hefðum við varla fundið neitt fyrir þessu. Við erum í fríi. Hvað liggur á?

Svona skakstur fer ekki vel í stýrimanninn. Enginn ætti að skilja það betur en ég, sjúklega lofthræddur maðurinn. þegar að ég fer upp fyrir fjögura metra hæð, rýkur öll skynsemi út í veður og vind. Þó svo að ég sjái það þegar ég sit í sófanum hvað þetta er vitlaust og ástæðulaust, ef öryggisbúnaður er í lagi.

En svona er lífið, einn hræðist þetta, en annar hitt. 

Nú þegar ég er að skrifa þetta um miðnætti, er komið stafa logn hér á legunni í Hafnarey. Næstu dagar hér í Flatey verða frábærir. Héðan förum við í Stykkishólm.

Slæmt, að á leiðinni lentum við í því óláni að rör fór í sundur, og höfðum við tapað nærri helmingnum af neysluvatninu þegar við tókum eftir því. Þá kemur sér vel að stýrimaðurinn er úr Eyjum og telur hvern dropa!

 það er þá ekkert annað í stöðunni er þvo upp úr sjó, til að eiga vatn í kaffið og til eldunar. Blautþurrkur verða að duga til þrifa á mannskapnum. Ég held það að sé erfitt um vatn hér í Flatey. En við könnum það á morgun, kannski rætist úr því.

Nú er hann dottinn elskurnar mínar

Skipberinn að blása í gúmmítuðruna sem verður notuð til að komast í land í Flatey. Breiðafjörðurinn sagður eins og spegill, hvað er maður að kvarta?

 En varasamur er hann drottinn minn dýri skerin óteljandi svo eins gott að fara fetið sem við gerum að vísu alltaf og Skipberinn þaul vanur. Allt er þetta nú þess virði í fallegu veðri. Ég hlakka til að sjá kirkjuna aftur með myndum Baltasar, mér skilst að altaristaflan sé með mynd af honum sem Jesús Kristi.

Auðvitað kemur alltaf maður í manns stað. Myndir af Jesum Kristi sem ég fékk hjá Einari Gísla í Betel í Eyjum í den sýna að hann var fallegur maður. Það er Baltasar líka..

 Þær hafa nokkrar drukknað í augum hans er mér sagt, sel það ekki dýrara en ég keypti..

Er trúað fólk fallegra en efasemdarmenn? Gott ef ekki er, alla vega sýndi spegillinn mér það í morgunssárið. Þetta er mín trúarjátning. En...spegillinn er gamal og undirrituð líka. Allt hefur sinn tíma, það hefur sinn tíma að eiga vandaða spegla og það hefur sinn tíma að eldast......

 

Fiskisúpa og skyrterta í Föruhúsinu á Hellnum.

Vignir, Guðjón Gauti og Sólveig Ásta komu í heimsókn í dag. Sólveig og Vignir fóru til náms í Danmörku fyrir fjórum árum. Guðjón Gauti bættist í hópinn á "tímabilinu". Þau eru nú flutt aftur heim.

 

Með "Danan" sem við megum að vísu ekki kalla Dana..

Er maður ekki Dani fæðist maður í Danmörku? Ég er Frá Raufarhöfn og Hallgerður frá Vestmannaeyjum og við könnumst við það.

 

 

 

 

Guðjón Gauti er stoltur af nýju gúmískónum sínum.

Afi Árni á svona gúmmítúttur og nú var litli vinurinn maður með mönnum..

Trúlega á hann ekki eftir að gat slíta þeim þessi elska en ánægður var hann enda með þægilegri skótaui.

 

 

Hallgerður stýrimaður bauð okkur í fiskisúpu og skyrtertu í Fjöruhúsinu á Hellnum. Þetta var frábær matur sem engin ætti að láta fram hjá sér fara, hafandi  kost á því. Ekki spillir umhverfið fyrir.

Á staðnum var hópur englendinga sem borðuðu úti og máttu ekki mæla yfir náttúrufegurðinni. Reyndar þarf ekki útlendinga til. Komiði bara og sjáið sjálf!

Heimasaumaðir dúkar á hverju borði og stellið héðan og þaðan.

Aksturinn frá Ólafsvík, fyrir Jökulinn að Hellnum er með fallegri leiðum sem ég hef ekið um. Þó er Melrakkasléttan flottari.

Þegar við vorum ný lögð í hann frá Hellnum brotnaði pústið í tvennt, fyrir framan fremri hljóðkútinn og datt niður í götuna.

Nú voru góð ráð dýr, ekkert verkfæri í bílnum til að ná rörinu undan. En í bílnum var strappband sem við leiddum yfir bílinn og undir pústið, til að halda því frá götunni. Eftir það gekk ferðin til Ólafsvíkur vel.

Vegfanendur sem mættu okkur héldur að hér færi sveitavargurinn á leið í kirkju til þess að gifta sig ..

Við þökkum ungu fjölskyldunni kærlega fyrir frábæra ferð. Á morgun förum við í Flatey. Og hlökkum til, vitandi að þar eru fyrir Símon og Ella á Ými sem lögð ían í dag.

Komdu sæl, hvað syngur í þér?

Er eitthvað sem ég heyri hér í landlegunni einu sinni á dag. Maðurinn minn hringir "heim" til mömmu og símtölin byrja alltaf eins.

Móðir hans Una Hólmfríður er 79 ára og hefur sungið í kirkjukórnum á Raufarhöfn frá tólf ára aldri. Sem auðvitað skýrir þessa sí endurteknu spurningu .

Eða hvað? Auðvitað er þetta algeng spurning hjá fólki, það er að segja eldra fólki. Sennilega er þetta að detta út úr málinu sem er á hreyfingu sem betur fer.

Barnabörnin okkar segja Hæ hvernig ertu? og svarið er Góður! Sem er auðvitað ekki alltaf rétt, en þau hafa lært að bera sig vel.

Ég man enn þegar ég heyrði pabba minn segjast fíla eitthvað vel, mér fannst það allt að því helgispjöll hjá manni sem agaði tungutak sitt..Jafnvel hann gaf eftir.

Frasarnir eru á sínum stað á hverjum tíma. Nú er hætt að spyrja mig : Ertu ekki að grínast? Eða áréttingin: Já þú meinar? Man ekki í svipinn hvað kom í staðin nema ef vera skildi "Heyrðu"

Núna byrja allir á því, ef á þá er yrt að segja Heyrðu! Og það hvimleiða er, í öllum svörum. Eins og allir séu með biluð heyrnatæki!

Annað allt annað, nú fer hann að "detta" og við getum sennilega siglt áfram inn í Breiðafjörðin á morgun..

 

Bræla við Breiðafjörð.

Nú er landlega hjá strandveiðibátum, eins og hjá okkur á Golu RE 945. Við höfum það fínt. Göngutúr, bað í sundlauginni, og upplestur úr Bör Börssyni. Að ógleymdu lúxus fæði, sem mönnum í mínum þyngdarflokki geðjast vel.

Í gærkvöldi var boðið upp á hakk og strokanoff með öllu tilheyrandi. Í eftirrétt var ostur og vínber. Öllu var skolað niður með appelsíni af bestu gerð.

Þessi franska skúta kom hingað á þriðjudag. Þeir lögðu í hann aftur í gær og stefndu norður fyrir Bjarg. Veðrið var fínt hér í höfninni, en ekki að sama skapi fyrir utan.  Þegar seglin voru sett upp  fyrir utan höfnina lagðist hún flöt

Tveir þraut reyndir sjómenn sem voru í kaffispjalli um borð í Golu voru okkur sammála um að ekki væri það mikil sjómennska að fara af stað í þessu veðri.

Við stýrimaðurinn vorum að ræða um það, eftir að karlarnir voru farnir, að vonandi myndu þeir leggjast undir Bjargið og bíða betra veðurs til að fara Röstina. Sem betur fer snéru þeir við og verða vonandi rólegir þar til lægir. Ef að ég kynni frönsku og ætti Bör á frönsku væri örugglega auðvelt að fá þá til að bíða þar til ég hefði lokið við að lesa fyrir þá bókina.

Nú í morgun fóru þeir aftur af stað á skútunni. Það er skíta bræla, þó skárra en í gær.

Ýmir kom í Ólafsvík á þriðjudag. Þau eru á leið í Flatey, en ákváðu að bíða af sér bræluna hér.

Ella og Símon litu við í spjall um borð í Golu í gærkvöldi. Við buðum upp á osta, vínber og smá appelsín.

Hún er engum lík..

Þó verður stórfjölskyldunni ekki oft orðavant. Fjölskyldu sem kallar ekki allt ömmu sína í orðræðunni. Núna er hún stödd á Raufarhöfn hjá langömmu sinni Unu, og unir hag sínum ágætlega.

Er þar með móður sinni og systkinum í nokkrar vikur. Eldsnögg að aðlaga sig breyttum aðstæðum enda er þetta litla síli heimsmanneskja..

Fæddist þannig? Fjölskyldan man ekki svo langt að hún hafi ekki verið altalandi. Hafandi sterka skoðun á mönnum og málefnum.

Hún heitir GOLA. Afi  Árni segir það. Hún gengur hins vegar undir dulnefninu Heiðrún María Björnsdóttir.  5 ára snót. Gæti verið miklu eldri.

Í morgun þegar hún reis úr rekkju kom yfirlýsing frá þeirri stuttu: Amma, þakið hjá þér lekur! Langamma Una kom af fjöllum enda húsinu vel við haldið.

Hvað meinarðu barn?..Það er vatn í rúminu hjá mér fullyrti barnið. Og við það sat, og situr. Veskú..

Hér sést hún taka utan um hálsinn á afa Árna sem hún segir besta afa í heimi. Og hann trúir henni. Berglind og Óli Júlíus njóta félagsskaparins.

Það tekur tíma að ná úr sér stressinu!

Það er mikil slökun í því að vera um borð. Fyrst kemur spennufall og mikill svefn. Nú erum við á þriðja degi í ferðinni og afslöppunin alger. Hlustað á rás 1 í útvarpinu, eða bara þögn. Ég las fyrir stýrimanninn upp úr Bör Börsyni, eftir að við komum úr sundinu áðan. það verður upplestur úr Bör daglega.

þegar Bör er búinn tekur Hlustarinn við, eftir Ingibjörgu Hjartardóttur. Við erum að vísu bæði búin að lesa þá bók, en skildum hana ekki á sama hátt. Nú ætlum við að lesa einn og einn kafla upphátt og ræða síða hvaða skilning við leggjum í lesefnið.

Hér er eins og alltaf ekkert annað en lúxus fæði. Í gærkvöldi var hrefnukjöt, að hætti  skipstjórans. Góðgætinu var skolað niður með sér völdu appelsíni árgerð 2010.  Afgangurinn frá því í gærkvöldi verður í kvöld. Í hádeginu var rúgbrauð, egg og síld.

     

Gangi veðurspáin eftir verðum við hér í Ólafsvík fram á laugardag. Þá er ferðinni heitið í Flatey.

Gola RE 945 komin í Breiðafjörð.

Ég lagði í hann frá Reykjavík um hádegi á laugardag, til Ólafsvíkur. kom hingað upp úr miðnætti. Ágætis veður alla leið, svolítill veltingur á Faxaflóa og smá hjakk frá Öndverðarnesi, 10 m. Í nebbann.

Góðar móttökur hér í Ólafsvík, gott bryggjupláss og landrafmagn. Stýrimaðurinn kom hingað með rútu á sunnudagskvöld. Meiningin er að vera hér í Breiðafirði fram yfir verslunarmannahelgi.

Við ætluðum norður á hornstrandir, en norðaustan áttin er svo helvíti þrálát núna. Hornstrandir bíða næsta sumars.

Stefán Pétursson sjómaður hér í Ólafsvík, bróðir stýrimannsins á Golu, kom í morgunkaffi og spjall í morgun. Stebbi byrjaði til sjós 13 ára gamall á togaranum Vetti frá Fáskrúðsfirði. Hann var á þeim togara 15 ára gamall þegar Júlí frá Hafnarfirði fórst á Nýfundlands miðum. Veðrið var snar vitlaust og ísingin svo mikil að hver dropi sem kom á skipið fraus.

þetta var barátta upp á líf og dauða, sólarhringum saman við að berja ís af skipinu. Júlí var fyrir aftan þá, þeir sáu á honum ljósin. Skyndilega voru þau horfin. Þeir á Vetti vissu strax hvað hafði gerst, Júlí hafði hvolft vegna yfirísingar. Þeir gátu ekkert gert, annað en herða sig við ísbarninginn af sínu skipi, annars hefðu þeir farið sömu leið.

Þarna fórust 32 ungir menn og 51 barn varð föðurlaust. Stebbi sagði okkur að aldrei liði sá dagur að honum verði ekki hugsað til þessara manna og barnanna.

Þessi breski skemmtibátur fór héðan úr Ólafsvík á sunnudagsmorgun.

Strandveiðibátarnir réru í morgun, í blíðu veðri.